Pewne umiejętności są niezbędne do samodzielnego funkcjonowania dziecka poza środowiskiem domowym. Przedszkolak jest w trakcie ich nabywania i często jeszcze potrzebuje pomocy i wsparcia. Udany start w przedszkolu nie oznacza, że dziecko ma być w pełni samodzielne – nauczyciele są po to, by je wspierać. Należy jednak pamiętać, że wspieranie nie polega na wyręczaniu dziecka. Najlepsze efekty przedszkolak osiąga, gdy jest zachowana spójność między wymogami przedszkolnymi i domowymi. Współpraca rodziców z gronem pedagogicznym znacznie przyspiesza rozwój samodzielności dziecka, poprzez wyznaczanie tych samych celów i bycia konsekwentnym.
Trzyletni maluch zazwyczaj jest gotowy, by samodzielnie wykonywać proste czynności: zapinać i rozpinać guziki, zdejmować i wkładać skarpetki, buty, rękawiczki, posługiwać się łyżką i widelcem.
Rodzicu! Dziecko, które wykonuje wiele czynności samo, jest pewniejsze siebie, bardziej niezależne, a co ważniejsze ma pozytywny obraz własnej osoby.
Trzylatek potrafi:
- sam myć zęby i ręce,
- samodzielnie jeść,
- nalać napój z butelki,
- wykonać pierwsze proste domowe obowiązki,
- kontrolować czynności fizjologiczne, korzystając z toalety łącznie z treningiem czystości,
- jeść przy stole, na swoim wyznaczonym miejscu,
- korzystać ze zwykłego kubka,
- rozbierać się i ubierać (potrzebuje pomocy przy guzikach, zamkach błyskawicznych), wkładać buty.